Hoornaar (Vespa crabro)

Kenmerken:
De hoornaar kan tot 3,5 centimeter lang worden en is hiermee de grootste wespachtige van Nederland. Men denkt vaak dat het een wespenkoningin is. Een hoornaar heeft een geel-zwarte dwarstekening op het achterlijf. De kop, het borststuk en het eerste segment van het achterlijf zijn roodbruin / donkerbruin. De overgang van het borststuk naar het achterlijf is sterk ingesnoerd. Op de zijkanten van de kop bevinden zich grote langwerpige facet-ogen met aan de bovenkant van de kop een drietal bij-ogen. Bij de hoornaar is de kop achter de ogen sterk verbreed. Verder heeft de hoornaar 2 stevige kaken met daaronder. Een hoornaar heeft 2 paar doorzichtige vleugels. Ze maken een sterk zoemend geluid.

Voortplanting:
Eind april zetten de koninginnen eitjes af in eicellen. Van een eitje tot een volwassen hoornaar duurt 6 tot 8 weken. De darren en koninginnen die in augustus/september uit de poppen komen, verlaten het nest en paren met elkaar. Zodra de paring geweest is, sterven de darren.

Leefomgeving:
Een hoornaarsnest wordt gebouwd op een droge plaats, altijd boven de grond en heeft een gemiddelde doorsnede van 20-35 cm, maar ze kunnen ook veel groter worden. Een nest kan in de loop van het jaar uitgroeien tot 4000 bewoners. Hoe hoger de luchttemperatuur, hoe actiever de hoornaars zijn. Bij het optreden van de eerste nachtvorst sterven alle nestbewoners behalve de jonge koninginnen. Hoornaars eten eiwithoudend en suikerhoudend voedsel. Daarnaast leven zij ook van rupsen en spinnen. Deze worden uitgezogen en dienen als voedsel voor de larven. Hoornaars jagen zelfs bij regen en in de nacht.

Schade:
Hoornaars kunnen schadelijk zijn voor bijenhouders. Ze steken de bijen dood en zuigen vervolgens de honing uit hun maag. Hoornaars kunnen voor mensen hinderlijk zijn en pijnlijke steken toebrengen, hoewel zij ‘vriendelijker’ zijn dan de meeste andere wespensoorten. Hoornaars steken alleen als ze aangeraakt worden of bekneld raken. Het hoofdbestanddeel van het hoornaarsgif bestaat uit histamine en apitoxine. Een steek is ongevaarlijk, tenzij deze direct in een bloedvat plaatsvindt of als men overgevoelig is voor deze giftige stoffen.

Wering/preventie:
Plaats horren voor open ramen en deuren en houd vuilcontainers en afvalemmers gesloten. Sluit nooit een uitvliegopening van een nest af.